Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

morally defective

  • 1 морально дефективный

    Универсальный русско-английский словарь > морально дефективный

  • 2 defekt

    Adj. faulty; (beschädigt) damaged; moralisch defekt sein be morally deficient; „defekt“ Schild: „ out of order“
    * * *
    der Defekt
    defect; fault
    * * *
    De|fekt [de'fɛkt]
    m -(e)s, -e
    fault, defect; (MED) deficiency

    körperlicher Defékt — physical defect

    geistiger Defékt — mental deficiency

    einen Defékt haben — to be faulty or defective; (inf: Mensch) to be a bit lacking (inf)

    * * *
    De·fekt
    <-[e]s, -e>
    [deˈfɛkt]
    m
    1. (Funktionsstörung) fault, defect
    einen \Defekt haben to be faulty [or defective
    2. (Missbildung) defect
    ein geistiger/angeborener \Defekt mental deficiency/a congenital defect
    einen geistigen \Defekt haben to be mentally deficient, to suffer from mental deficiency
    * * *
    der; Defekt[e]s, Defekte defect, fault (an + Dat. in)
    * * *
    defekt adj faulty; (beschädigt) damaged;
    moralisch defekt sein be morally deficient;
    „defekt“ Schild: “out of order”
    * * *
    der; Defekt[e]s, Defekte defect, fault (an + Dat. in)
    * * *
    -e m.
    bug n.
    defect n.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > defekt

  • 3 Defekt

    Adj. faulty; (beschädigt) damaged; moralisch defekt sein be morally deficient; „defekt“ Schild: „ out of order“
    * * *
    der Defekt
    defect; fault
    * * *
    De|fekt [de'fɛkt]
    m -(e)s, -e
    fault, defect; (MED) deficiency

    körperlicher Defékt — physical defect

    geistiger Defékt — mental deficiency

    einen Defékt haben — to be faulty or defective; (inf: Mensch) to be a bit lacking (inf)

    * * *
    De·fekt
    <-[e]s, -e>
    [deˈfɛkt]
    m
    1. (Funktionsstörung) fault, defect
    einen \Defekt haben to be faulty [or defective
    2. (Missbildung) defect
    ein geistiger/angeborener \Defekt mental deficiency/a congenital defect
    einen geistigen \Defekt haben to be mentally deficient, to suffer from mental deficiency
    * * *
    der; Defekt[e]s, Defekte defect, fault (an + Dat. in)
    * * *
    Defekt m; -(e)s, -e fault; PSYCH, MED defect, deficiency;
    einen Defekt haben TECH be faulty
    * * *
    der; Defekt[e]s, Defekte defect, fault (an + Dat. in)
    * * *
    -e m.
    bug n.
    defect n.

    Deutsch-Englisch Wörterbuch > Defekt

  • 4 vitiosa

    vĭtĭōsus, a, um, adj. [vitium], full of faults or defects, faulty, defective, bad, corrupt, etc.
    I.
    Lit. (very rare):

    pecus (with morbosum),

    Varr. R. R. 2, 1, 21:

    locus (corporis pecudum),

    i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:

    nux,

    Plaut. Mil. 2, 3, 45.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    exemplum,

    Auct. Her. 2, 29, 46:

    suffragium,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    vitiosissimus orator,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    antiquarii,

    Suet. Aug. 86:

    consul,

    chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:

    sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,

    Cic. Div. 1, 16, 29.—
    B.
    In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;

    vel probum vel improbum,

    Plaut. Curc. 4, 1, 8:

    si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,

    Cic. N. D. 3, 31, 77:

    vitiosa et flagitiosa vita,

    id. Fin. 2, 28, 93:

    vitiosas partes rei publicae exsecare,

    id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:

    progenies vitiosior,

    Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:

    inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,

    Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.
    1.
    Prop.:

    vitiose se habet membrum tumidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19.—
    2.
    Trop.:

    ferre res bonas (sc. leges),

    Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:

    usurpare,

    Col. 4, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vitiosa

  • 5 vitiosus

    vĭtĭōsus, a, um, adj. [vitium], full of faults or defects, faulty, defective, bad, corrupt, etc.
    I.
    Lit. (very rare):

    pecus (with morbosum),

    Varr. R. R. 2, 1, 21:

    locus (corporis pecudum),

    i. e. diseased, Col. 7, 5, 6:

    nux,

    Plaut. Mil. 2, 3, 45.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    exemplum,

    Auct. Her. 2, 29, 46:

    suffragium,

    Cic. Leg. 3, 15, 34:

    vitiosissimus orator,

    id. de Or. 3, 26, 103:

    antiquarii,

    Suet. Aug. 86:

    consul,

    chosen contrary to the auspices, Cic. Phil. 2, 33, 84; cf.: quaeque augur injusta nefasta vitiosa dira deixerit, inrita infectaque sunto, XII. Tab ap. Cic. Leg. 2, 8, 21.— Subst.: vĭtĭōsa, ōrum, n., misfortune, ruin:

    sinistra dum non exquirimus, in dira et in vitiosa incurrimus,

    Cic. Div. 1, 16, 29.—
    B.
    In partic., morally faulty, wicked, depraved, vicious, Cato ap. Gell. 11, 2, 2: si quem conventum velit, Vel vitiosum, vel sine vitio;

    vel probum vel improbum,

    Plaut. Curc. 4, 1, 8:

    si qui audierunt philosophos, vitiosi essent discessuri,

    Cic. N. D. 3, 31, 77:

    vitiosa et flagitiosa vita,

    id. Fin. 2, 28, 93:

    vitiosas partes rei publicae exsecare,

    id. Att. 2, 1, 7.— Comp.:

    progenies vitiosior,

    Hor. C. 3, 6, 48.— Sup.:

    inter summam vitiorum dissimulationem vitiosissimus,

    Vell. 2, 97, 1.— Hence, adv.: vĭtĭōsē, faultily, defectivelay, badly, corruptly.
    1.
    Prop.:

    vitiose se habet membrum tumidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19.—
    2.
    Trop.:

    ferre res bonas (sc. leges),

    Cic. Phil. 5, 4, 10: concludere (opp. recte), [p. 2000] id. Ac. 2, 30, 98.— Sup.:

    usurpare,

    Col. 4, 24, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > vitiosus

См. также в других словарях:

  • defective number — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • abundant number — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect — Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he left… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect arch — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect cadence — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect consonances — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect flower — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect interval — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect number — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect obligations — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Imperfect power — Imperfect Im*per fect, a. [L. imperfectus: pref. im not + perfectus perfect: cf. F imparfait, whence OE. imparfit. See {Perfect}.] 1. Not perfect; not complete in all its parts; wanting a part; deective; deficient. [1913 Webster] Something he… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»